jueves, 29 de marzo de 2012

PROA HACIA CASA – ETXERAKO BIDEAN







Gaueko hamabiak dira eta bihar etxera heltzeko asmoa daukagu. Gaur oso egun txukuna izan da. Beti eguzki sarreraren bila joan gara eta Altunaren aurpegia gorrituz edo belztuz joan da poliki poliki.
Bizitza honetan dena bukatzen da eta bidaia ere amaituko da. Baino horretarako pausu luzeak eman beharko ditugu oraindik.



Sirmione eta Bardolino herrixkak ikusteko aukera izan dugu gaur. Biak Garda Lakuaren gibelean. Biak leku zoragarriak. Eguna eguzkitsua eta beroa. Gu nekatu samarrak. Goizak gogorragoak baitira gauak luzeak direnean.
Atzo gabean beranduxe oheratu ziren marinelak. Veronako jai giroa ikusteko aukera izan zuten. Denak txintxo txintxo ederki bukatu zuten eguna edo gaua. Don Maino agurtu ondoren martxan jarri gara puntualtasunez eta dena ondo joan da. GPS ondatua dugu baino Lierni azkarra denez ondo gidatu gaitu autopista gurutzeetan. Ni, lo.

Nizara heldu eta maletekin txango txikia egin dugu eta afari frantses bat hartu ondoren oheratu egin gara…

Todo se acaba en esta vida, así que el viaje toca a último día. Hoy hacemos noche en Niza y mañana si Dios quiere nos podremos encontrar encontrar en Urnieta, Hernani, etc, en nuestra casa.
Hoy por la mañana hemos despedido Verona que nos ha dejado un recuerdo inolvidable. No sé si a tanto como los de los amantes de Verona, pero algo de cariño sí que ha habido en esta romántica ciudad de Romeo y Giulietta. Siempre estará en nuestro corazón.

Incluso hemos dejado un recuerdo curioso por lo bien que cantan nuestros marineros aquella canción de… ¡Qué buenos son los padres salesianos… que nos llevan de excursión!!
Después de despedirnos del eterno joven Don Maino, hemos surcado las carreteras del Beneto hasta anclar por dos horas en el Lago di Garda. Un enorme lago que se nutre del agua de los Alpes y a la orilla de los cuales hay una gran actividad turística y de recreo. Nosotros hemos podido disfrutar de unas horas de maravilloso paisaje y de un sol que hacía que el lago luciera en todo su explendor. Bardolino y Sirmione.
Luego, el autobús. Con sus historias, sus chistes, sus peticiones de música, su música, su perfukillo “axe sport”, su”apoya aquí que no me importa…” En fin, todo guay del paraguay.


Se nota nuestro cansancio por que hoy hemos visto una película que nadie ha visto. Osea, todos dormidos. Y eso que había tiros y coches a toda pastilla.
Lierni ha descubierto una faceta más para su curriculum. Es un GPS exacto y además amable. El electrónico nos ha dejado tirados y hemos vuelto al mapa y a leer los carteles. Hemos salido bien del apuro y ya estamos en Niza.


En Niza seguimos haciendo pruebas con la comida francesa y bueno, alguno sigue sin entenderla demasiado.
Por fin ha habido wiffi y es la hora en que todavía echa fuego. Hay que poner al día la gente con el Tuenti etc.
Yo voy a finalizar con este experimento de Blog.
Cuando lo leáis estaremos ya muy cerca de casa deseando abrazaros. Es lo que más hemos echado en falta estos días.
Espero que os hayáis divertido con estas crónicas. Un abrazo.
Juanma





2 comentarios:

  1. Muy bueno el blog Juanma!! Orain oporretaz disfrutatzea!

    ResponderEliminar
  2. ZORIONAK egindako lanarengatik Juanma!!! Egunez egun egindakoaren berri emateagatik. Ziur ahaztezinak izango direla guztiontzat bizi izan dituzuen egunak.

    ResponderEliminar